Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
pióropusz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. pióropuszy || rzad. pióropuszów {{/stl 8}}{{stl 7}} ozdobna kita z piór noszona zwykle przy kapeluszu, hełmie; pęk piór : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pióropusz z pawich piór. Pióropusz górniczy. Pióropusz… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pióropusz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) «pęk piór noszony jako ozdoba przy hełmie, kapeluszu itp.; kita z piór» Wspaniały pióropusz ze strusich piór. Pióropusz przy kapeluszu, szyszaku, na czaku górniczym. przen. Pióropusze trzcin. Pióropusze brzóz,… … Słownik języka polskiego
kiść — ż V, DCMs. kiśćści; lm M. kiśćście, D. kiśćści, N. kiśććmi 1. «gałązka obsypana kwiatami, owocami; kwiatostan groniasty, w którym z głównej szypułki rozchodzą się na wszystkie strony szypułki boczne; grono, wiecha» Kiść bzu, kiście winogron. 2.… … Słownik języka polskiego
kita — ż IV, CMs. kicie; lm D. kit 1. «pęk piór, włosia itp. najczęściej jako ozdoba nakrycia głowy albo końskiej uprzęży; czub, pióropusz» 2. «puszysty ogon zwierzęcia, zwłaszcza lisa lub wiewiórki» ◊ wulg. Odwalić kitę «umrzeć» 3. «kwiatostan… … Słownik języka polskiego
płomienisty — 1. «płonący, palący się płomieniem; ognisty» Płomienista żagiew. Płomienisty pióropusz nad kraterem wulkanu. 2. «taki jak płomień, barwą, blaskiem przypominający płomień; jaskrawoczerwony lub jaskrawopomarańczowy» Płomieniste kwiaty nasturcji.… … Słownik języka polskiego
bibułka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. bibułkałce; lm D. bibułkałek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}zdr. od rz. bibuła I w zn. 1. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} cienki papier (biały… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kita — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. kicie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pióra, włosy, nici itp. zebrane w wiązkę, pęk, służące zwykle jako ozdobna część nakrycia głowy lub uprzęży; pióropusz, czub 2. puszysty… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
